امان از این بوی ِ پاییز و آسمان ابری !

که آدم نه خودش میداند دردش چیست

و نه هیچکس ِ دیگری …

فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود

دلت آغوش ِ گرمتری میخواهد ...

می نویسم از تو...

از تو ای شادترین...

تازه ترین نغمه ی عشق...

تو كه سرسبزترین منظره ای

تو كه سرشارترین عاطفه را نزد تو پیدا كردم

و تو كه سنگ صبورم بودی

در تمامی لحظاتی كه خدا شاهد غصه و اندوهم بود

به تو می اندیشم...

به تو می بالم و از تو می گیرم هر چه انگیزه درونم دارم

دلـــت که تــنگِ یکــ نفــر باشــد …

خودِ خــــدا هـــم بیـــاید تا خــوش بگــذرد و لحــظه ای فرامــوش کنی !

فایــــده نــدارد …

تو دلــت تنـــــگ اســــت …

دلــت برای همــان یک نفــر تــنگ است …

تا نیــاید … تا نبــاـشد …

هیــچ چــیز درســت نمیـــشود …

اگر تـــــــــو نبودی عشـــــــــــــــــق نبود

همین طور اصــــــــــــراری برای زندگـــــــــــــــــی

اگر تــــــــــــو نبودی...

زمین یک زیر سیگـــــــــــاری گلی بود

جایـــــــــــی برای خاموش کردن بی حوصلگی هـــــــــــــــا

عشـــ♥ـق یعـــــنی 
  
..... 
  
وقــتـــــی ناراحــــــتم 
  
..... 
  
 وقتــــــــی بغض کـردم 
  
.... 
  
بغلم کـــنی و بگـــــــی 
  
... 
  
ببیـــنم چشـــــماتو 
  
  
...  
  
منـــو نـــــــگاه کن 
  
...  
  
اگه گریــــــــــه کنی 
  
... 
  
قـــــــــــهر میکنم میرمـا